Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Α-ΛΟΓΟΥ


 by Μαρίζα Παρασύρη

Ο μύθος είναι η παιδική ηλικία της ανθρωπότητας.
Ο Ουρανός και η Γαία τεκνοποιούσαν αδιάκοπα.
Ο Ουρανός, όμως, ξέροντας ότι θα εκθρονιστεί από ένα παιδί του,πετάει τα νεογέννητα βρέφη του στα τάρταρα.

Στον μύθο δεν υπάρχει πραγματικό γεγονός. Υπάρχει καθολική αλήθεια.
Γεννιέται ο Κρόνος.

Στην παιδική ανάμνηση δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Υπάρχει το προσωπικό ύφος.
Η Γαία φτιάχνει ένα δρεπάνι και του το δίνει.

Ο μύθος αφηγείται εξωιστορικά συμβάντα της οικουμένης.
Ο Κρόνος καταφέρνει να ακρωτηριάσει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του
και να τον εκθρονίσει.

Το παιδί απολαμβάνει την άχρονη ζωή.
Ο Κρόνος αποκτάει πολλά παιδιά με την αδερφή του, Ρέα.
Τα καταπίνει.

Ο μύθος είναι το παιδικό βλέμμα που αντικρίζει τον κόσμο για πρώτη φορά.
Γεννιέται ο Δίας.

Φωτίζει την ουσία της πλάσης, όπως μια παιδική ανάμνηση αποκαλύπτει την αιτία και τον σκοπό της ύπαρξής μας.
Η Ρέα κρύβει τον Δία και στη θέση του δίνει στον Κρόνο
να καταπιεί μια πέτρα τυλιγμένη με φασκιά.

Ο μύθος μας.
Ο Δίας επιβιώνει.

Υπάρχουμε ως ανάδειξη Λόγου στο Άλογο.
«Κάθε φορά που έβλεπα τον πατέρα μου εστίαζα στο στόμα του, το οποίο αντιλαμβανόμουν πελώριο και λυσσασμένο. Στα αλήθεια, η απειλή δεν ήταν το στόμα του πατέρα μου, αλλά η προοπτική μιας μέλλουσας ζωής που με αγριότητα μου επιτίθονταν για να με κατασπαράξει. Τα μάτια του ήταν κόκκινα, βαθειά και αιμοβόρα· μια φωτιά που ρούφαγε κάθε εικόνα. Στα αλήθεια, δε με εκμηδένιζε το βλέμμα του πατέρα μου, αλλά ο αντικατοπτρισμός ενός εαυτού που ήθελε να με κάψει. Πάντα, ένιωθα να υπάρχει ανάμεσά μας μια τρομακτική αμηχανία. Στα αλήθεια, δε με αφόπλιζε ο πατέρας μου, αλλά ό,τι έβλεπα δικό μου έξω από μένα »

Η ιστορία μας.
Στις πλάτες του Δία χτίζεται η Λογική

Άνθρωπος χωρίς παιδική ηλικία θα ήταν άνθρωπος – ανδρείκελο.




σκίτσο: Μεθυμάκη Μαρία


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου